Δάγκωμα στο παιγνίδι.
Αυτό που πρέπει καταρχήν να κατανοήσουμε είναι ότι το δάγκωμα είναι για το σκύλο μια απολύτως φυσιολογική συμπεριφορά.
Μια συμπεριφορά όμως που οπωσδήποτε πρέπει να έχει όρια.
Πολλοί κηδεμονες κουταβιών λένε με παράπονο πως το κουτάβι τους την ώρα του παιγνιδιού ,τους δαγκώνει συνεχώς τα χέρια,τα πόδια η και αλλά σημεία του σωματος.
Αναρωτιούνται αν πρέπει να ανησυχούν .
Αναρωτιούνται επίσης αν πρέπει να κάνουν κάτι ώστε να σταματήσει το κουτάβι αυτή τη συνήθεια η να το αφήσουν να συνεχίσει να δαγκώνει.
Τα μικρά δοντάκια μοιάζουν με μικρές βελόνες που προκαλούν πόνο.
Τι θα συμβεί λοιπόν όταν αυτά τα μικρά δοντάκια μεγαλώσουν ;
Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να αντιδράσουμε με το σωστό τρόπο μαθαίνοντας πρώτα γιατί το κάνουν και θέτοντας όρια νωρίς !
Καταρχήν δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας μια και η συμπεριφορά αυτή είναι απολύτως φυσιολογική για το σκύλο μας.
Η ένταση του δαγκώματος ποικίλει ανάλογα με το χαρακτήρα και όχι τόσο από τη φυλή που προέρχεται.
Τα αρσενικά λόγω του κυριαρχικού χαρακτήρα τους δαγκώνουν πιο έντονα.
Γιατί το κάνουν :
Όταν το κουτάβι βρισκόταν ακόμα με τα αδερφάκια του και τη μητέρα του,αυτός ήταν ο τρόπος που έπαιζε με τα άλλα κουτάβια.
Το δάγκωμα ήταν το αγαπημένο τους παιγνίδι και το απαλό δάγκωμα της μητέρας τα επανέφερνε σε τάξη όταν ήταν άτακτα.
Καθώς τα κουτάβια μεγαλώνουν το δάγκωμα την ώρα του παιγνιδιού γίνεται τρόπος επιβολής και κυριαρχίας.
Συνεχίζει λοιπόν το δάγκωμα με σας καθώς εσείς είστε η νέα του οικογένεια παίζοντας μαζί σας.
Αν το επιτρέψετε το δάγκωμα θα μεταβληθεί αργότερα σε τρόπο επιβολής του σκύλου επάνω σας.
Οι σκύλοι χρησιμοποιούν πολύ τις αισθήσεις τους για να καταλάβουν τον κόσμο.
Η γεύση είναι μια πολύ δυνατή αίσθηση που τη χρησιμοποιούν ιδιαίτερα.
Δαγγκώνοντας φιλικά προσπάθεί να μας αισθανθεί,,να μάθει τη μυρωδιά μας και να μας δείξει ότι μας αγαπάει.
Οί σκύλοι με το να βάζουν αντικείμενα στο στόμα τους εξερευνούν τον κόσμο.
Είναι κάτι ανάλογο με τη δική μας αίσθηση της αφής.
Επομένως με τη γλώσσα και το στόμα τους δοκιμάζουν συνεχώς αντικείμενα για να τα γνωρίσουν.
Οι σκύλοι δείχνουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον προς τα αντικείμενα που κινούνται περισσότερο.
Τα χέρια και τα πόδια μας κινούνται περισσότερο από άλλα αντικείμενα κι έτσι τραβούν έντονα την προσοχή και το ενδιαφέρον τους.
Ανάμεσα στους σημαντικούς παράγοντες που σπρώχνουν ένα σκυλάκι να δαγκώνει είναι και η αλλαγή των δοντιών του.
Τα δοντάκια πονάνε και το κουτάβι ανακουφίζεται δαγκώνοντας αντικείμενα ή τα χέρια των ανθρώπων του.
Τέλος το κουτάβι χρησιμοποιεί αυτή την συμπεριφορά και όταν θέλει να τραβήξει την προσοχή και να προκαλέσει το ενδιαφέρον μας.
Αν διαπιστώσει ότι αυτή η συμπεριφορά φέρνει αποτέλεσμα,θα συνεχίσει να την κάνει ακόμα πιο έντονα.
Τι μπορούμε να κάνουμε;
Τη στιγμή που αρχίζει να δαγκώνει προσπαθούμε τα εξής με την ανάλογη σειρά, ώστε να δούμε ποιο από τα παρακάτω θα φέρει το αποτέλεσμα που θέλουμε.
1.Δίνουμε ένα άλλο παιγνίδι για δάγκωμα ώστε να ασχοληθεί με αυτό.
2.Τραβάμε το χέρι μας γυρίζουμε την πλάτη και αδιαφορούμε.
3.Λέμε δυνατά (όχι) δείχνοντας ότι πονέσαμε και δυσαρεστηθήκαμε.
Να θυμάστε πάντα ότι οι βόλτες βοηθάνε πολύ στην άσκηση και στην εκτόνωση της ενέργειας.
Βοηθάει επίσης και το παιγνίδι της διελκυστίνδας αν το κουταβάκι δεν είναι πολύ κυριαρχικό ή νευρικό.
Αν οι παραπάνω τρόποι δε φέρουν αποτέλεσμα και αφού τους έχετε εξαντλήσει μετά από διάστημα 2-3 εβδομάδων ,τότε τη στιγμή που το κάνει ,γυρίστε το κεφαλι του στο πλάι επίμονα με το εξωτερικό μέρος της παλάμης σας λέγοντας όχι.
Τι δεν κάνουμε :
Δεν παίζουμε με το κουτάβι διασκεδάζοντας με αυτή τη συμπεριφορά του για να μη την ενισχύουμε.
Όσο περισσότερο παίζουμε και το αφήνουμε να μας δαγκώνει τόσο πιο πολύ δυναμώνουμε αυτή τη συνήθεια.
Δε του προτείνουμε ποτέ να δαγκώσει τα χέρια μας για να παίξει.
Δε το αφήνουμε να παίρνει τα πραγματα μας και μετά να το μαλώνουμε που τα πήρε και τα μάσησε.
Δε το αφήνουμε να ( φυλάει ) το φαγητό του γρυλίζοντας ή δαγκώνοντας αν το πλησιάσουμε εκείνη τη στιγμή.
Πρέπει από μικρό να μάθει να μας αφήνει να μπορούμε να πλησιάσουμε στο φαγητό του.
Δε χτυπάμε ποτέ μα ποτέ το κουτάβι με το χέρι μας αλλά ούτε και με κανένα άλλο αντικείμενο ή εφημερίδα.
Δεν αφήνουμε το κουτάβι να μεγαλώσει με τη συνήθεια να δαγκώνει,πιστεύοντας ότι θα το διορθώσουμε αργότερα.
Πρέπει να είμαστε σταθεροί στη συμπεριφορά μας την ώρα που μαθαίνουμε ή ζητάμε κάτι από το κουτάβι μας.
Πρέπει να είμαστε πολύ υπομονετικοί!
Δεν πρέπει να εκνευριζόμαστε ,ούτε να δείχνουμε τον εκνευρισμό μας στο κουτάβι αν οι προσπάθειές μας στην αρχή δεν έχουν αποτέλεσμα.
Με τον τρόπο αυτό μεταφέρουμε το άγχος και τον εκνευρισμό μας στο μικρό και δε το βοηθάμε
να μας εμπιστευτεί και να μάθει.
Όπως κάθε εκπαίδευση χρειάζεται μεγάλη υπομονή,χρόνο και αγάπη από μέρους μας για να φτάσουμε στο επιθυμητό αποτέλεσμα.
Αν όλα τα τα παραπάνω δε λειτουργούν ή δε μπορείτε να τα καταφέρετε και να τα εφαρμόσετε απευθυνθείτε σε κάποιον εκπαιδευτή .
Αυτό που πρέπει να θυμόμαστε είναι ότι δεν πρέπει ν' αδιαφορήσουμε ή να ενισχύσουμε τη συνήθεια του δαγκώματος ,γιατί μεγαλώνοντας κινδυνεύουμε να έχουμε ένα πολύ κυριαρχικό σκυλο που θα ζητά τα πάντα δαγκώνοντας .
Όσο πιο νωρίς ασχοληθούμε και αντιμετωπίσουμε το δάγκωμα ,όταν το σκυλάκι μας είναι ακόμα κουτάβι ,τόσο πιο σωστό θα είναι το αποτέλεσμα.
Αλλωστε από νωρίς πρέπει να μπουν τα όρια και να ξεκινήσει μια δυνατή επικοινωνία ανάμεσα σε μας και το σκύλο μας,που θα μας βοηθήσει να χτίσουμε μια πραγματικά υπέροχη σχέση μαζί του !
Λία Αγγελοπούλου
dog side stories
