Από την δική σας πλευρά : Μια ζωή σαν παραμύθι !

Κάποιες ιστορίες μοιάζουν πραγματικά με παραμύθι !

Μια τέτοια είναι και η  ιστορία ενός Cavalier King Charles Spaniel του Έλβις που έζησε ως τα επτά του χρόνια σε  άσχημες συνθήκες , φυλακισμένος σε κάποιο μπαλκόνι,παραμελημένος και με έντονη την ανάγκη για ανθρώπινη επαφή.

Η ζωή του όμως άλλαξε εντελώς όταν αποφάσισε να τον υιοθετήσει η Φανή Αλισανδράτου και να του δώσει μια μοναδική ευκαιρία ...στην ευτυχία !

Ζώντας μαζί της,όλες οι προηγούμενες εμπειρίες του Έλβις έμοιαζαν μόνο με ένα κακό όνειρο !

Όλα ξεκινούσαν από την αρχή  !

Ένα ταξίδι σε έναν πιο όμορφο και γεμάτο αγάπη κόσμο άρχιζε και για τους δυο τους !

Η Φανή Αλισανδράτου μας διηγείται την ιστορία τους :

"Κατά τη γνώμη μου η απόφαση να υιοθετήσεις ένα αδέσποτο ή κακοποιημένο ζώο δεν είναι κάτι το προμελετημένο, έρχεται από μόνο του.
 Έτσι έγινε και στη δική μου περίπτωση.

Το 2011 , 2 χρόνια αφού είχαμε χάσει το σκυλάκι με το οποίο μεγάλωσα, αποφάσισα ότι είχε έρθει η στιγμή να αποκτήσω και πάλι έναν τριχωτό φίλο.

 Μου είχε λείψει αυτή η συντροφικότητα, η σχέση που αποκτάς με ένα σκυλί αλλά και η αγάπη που τους δίνεις και την παίρνεις πίσω δεκαπλάσια.

Γνώρισα κάποια μέρα ένα Cavalier King Charles Spaniel και αμέσως ερωτεύθηκα αυτήν τη ράτσα!

Σε όλη τη διάρκεια του καλοκαιριού έκανα έρευνες για το χαρακτήρα, τις ανάγκες τους, και όλα είχαν μπει σε έναν ρυθμό για να αποκτήσω το πολυπόθητο σκυλάκι.

 Το μόνο που με συγκρατούσε τότε ήταν το ότι θα ξεκινούσα να δουλεύω και δεν γνώριζα ακόμη τους ρυθμούς αλλά και το χρόνο που θα μπορούσα τελικά να αφιερώσω σε αυτό το σκυλί. 

Ήταν μια πολύ συνειδητοποιημένη απόφαση και δεν ήθελα να πάρω ένα σκυλί για να το έχω απλά σαν διακοσμητικό, αλλά να μπορώ να ασχοληθώ και να ανταποκριθώ ουσιαστικά στις ανάγκες του.

Οπότε η απόφαση μπήκε λίγο σε αναμονή.
  Μέχρι το Μάρτιο του 2012.
  Ήταν Δευτέρα απόγευμα όταν διάβασα στο ίντερνετ ότι ζητείται φιλοξενία για ένα Cavalier 7 ετών. 
 Καμία άλλη πληροφορία.
  Ούτε αν είναι αγόρι ή κορίτσι, ούτε το χρώμα, ούτε τίποτα άλλο. 
 Εκείνη τη στιγμή ένιωσα κάτι το ανεξήγητο. 
 Με το που το διάβασα, μέσα μου το θεωρούσα ήδη δικό μου. 
 Ήθελα πάση θυσία να υιοθετήσω αυτό το σκυλάκι.

Αφού έγιναν τα απαραίτητα διαδικαστικά, κανονίστηκε να πάω την επόμενη μέρα, Τρίτη 13 Μαρτίου να τον παραλάβω από την κυρία Τζέννυ Καλλέργη, μέλος της φιλοζωικής Προ.στ.α.τε.ύ.ω .

 Όταν τον αντίκρυσα για πρώτη φορά τον ερωτεύθηκα αμέσως! 
 Ήταν ένα κακοποιημένο χοντρό και κιτρινιασμένο, από τη βρωμιά, σκυλάκι. 
 Είχε τα πιο θλιμμένα μάτια που είχα δει ποτέ... 
 Μέχρι εκείνη τη στιγμή ζούσε σε ένα μπαλκόνι, φυλακισμένος κάθε μέρα ,όλη μέρα. 
 Είχε δυσκολία στο περπάτημα τόσο από την κακοποίηση όσο και από την ακαμψία. 
 Τίποτα από αυτά όμως δεν με έκανε να σκεφτώ ότι ίσως να είχα κάνει λάθος.

 Οι πρώτες μέρες στο σπίτι ήταν αρκετά δύσκολες και για τους δυο μας. 
 Και οι δύο είχαμε άγχος.
 Εγώ γιατί ήθελα να τον βοηθήσω όσο καλύτερα μπορούσα κι εκείνος γιατί βρισκόταν 
 για τρίτη φορά στη ζωή του σε ένα νέο περιβάλλον.
 Αποφάσισα να του αλλάξω το όνομα. 

 Δεν ήθελα να υπάρχει τίποτα που να του θυμίζει το παρελθόν του

 Έτσι από Σπάρκυ έγινε Έλβις! 

Ήταν ουσιαστικά σαν να είχα ένα κουτάβι. Είπα όμως ότι θα τα πάμε όλα βήμα βήμα.
Πρώτος στόχος ήταν να μάθει να μη λερώνει μέσα στο σπίτι.
Πέρασα 2 εβδομάδες παρέα με τη σφουγγαρίστρα!! 
Με σωστό πρόγραμμα και επιβράβευση όμως, μέσα σε 15 μέρες έμαθε να κάνει τις ανάγκες του μονάχα έξω! 
 Ήταν η πρώτη μας νίκη, η οποία με γέμισε κουράγιο για τη συνέχεια.

Δεύτερος στόχος μου ήταν να μάθει να δέχεται την αγάπη και τα χάδια.

 Δεν καθόταν ποτέ πάνω από 1 λεπτό στην αγκαλιά σου και βρισκόταν συνεχώς σε μία κατάσταση άγχους

. Το βλέμμα του ήταν θλιμμένο, και τόσο εκφραστικό που μερικές φορές τον κοιτούσα και σκεφτόμουν μα σε τι μπορεί να τους έφταιξε αυτό το όμορφο μουτράκι; 

Μέρα με τη μέρα όμως άρχισε να έρχεται όλο και περισσότερο κοντά μου και να δέχεται να τα χάδια.

 Τρία χρόνια μετά βλέπω ότι εξακολουθεί να αλλάζει ο χαρακτήρας του και να γίνεται ακόμη πιο χαδιάρης και τρυφερός!


Μέσα σε λίγους μήνες είχε γίνει άλλο σκυλί! Έμαθε να παίζει, ναι όσο περίεργο και αν φαίνεται δεν ήξερε να παίζει με τα διάφορα παιχνίδια που του είχα πάρει.

 Τα πίσω πόδια, στα οποία είχε πρόβλημα, άρχισαν να γίνονται πιο σταθερά και να τρέχει σε όλον τον κήπο με απίστευτη ενέργεια!

Όταν κοιμόμασταν ή καθόμασταν στον καναπέ αν δεν ήταν κολλημένος ή ξαπλωμένος πάνω μου δεν βολευόταν με τίποτα!

Εκείνη την περίοδο ερχόταν συχνά στο σπίτι μου ένα παιδάκι, ο Στάθης, με τον οποίο δημιούργησαν μια απίστευτη σχέση! 

Το να βλέπω τον Έλβις να παίζει ώρες ατελείωτες ποδόσφαιρο μαζί του, χωρίς να κουράζεται ήταν για μένα ό,τι πιο υπέροχο. 

Οι δυο τους όταν βρίσκονταν μαζί ήταν λες και δεν υπήρχε κανένας άλλος γύρω τους. 
 Αχώριστοι φίλοι! Ακόμη και στο ροχαλητό συντονίζονταν ώρες ώρες!!

Άλλος ένα στόχος που έθεσα ήταν να τον βοηθήσω να αγαπήσει το νερό, διότι μου είχαν πει ότι το κολύμπι θα ήταν μια καλή άσκηση για τα πόδια του.

 Τον πρώτο χρόνο δεν ήθελε να μπει στη θάλασσα, ίσα ίσα άφηνε το νερό να ακουμπήσει τα πόδια του.

Το δεύτερο καλοκαίρι τον έπαιρνα αγκαλιά, μπαίναμε μαζί στο νερό αλλά αμέσως έβγαινε στην ακτή.

 Μέχρι που το καλοκαίρι που μας πέρασε τον πήρα μαζί μου στην παραλία και όσο με έβλεπε να απομακρύνομαι μέσα στο νερό τόσο περισσότερο προσπαθούσε να έρθει κι αυτός μέχρι που μπήκε και κολύμπησε εντελώς μόνος του!

Με αγάπη, επιμονή και κυρίως υπομονή μεταμορφώθηκε σε άλλο σκυλί.
 Όταν κοιτάζω τις αρχικές του φωτογραφίες, νιώθω ότι δεν πρόκειται για τον Έλβις αλλά για κάποιο άλλο ξένο σκυλί. 

Δεν άλλαξε μόνο η συμπεριφορά του αλλά και η εμφάνιση του, το τρίχωμα του, τα κιλά του και η ενέργειά του!

Νομίζω σώσαμε ο ένας τον άλλον, διότι αλλαγές υπήρξαν όχι μόνο στον Έλβις αλλά και σε εμένα. 
Το νιώθω μέσα μου ότι το σκυλί αυτό με βοήθησε σε πολλούς τομείς. 

 

Αν εγώ του έδωσα «10 γραμμάρια» αγάπης αυτός μου έδωσε πίσω 10 τόνους.
 Μπορεί να έχω περάσει μια δύσκολη και κουραστική ημέρα, όταν όμως γυρίσω σπίτι και δω τον Έλβις να πηδάει από τη χαρά του, να με γλύφει και να πέφτει στην αγκαλιά μου κουνώντας ακατάπαυστα την ουρά του, τότε όλα εξαφανίζονται.

Φέτος θα γίνει 10 χρονών, και όμως παρά την ταλαιπωρία που έχει βιώσει, χάρη στην αγάπη που παίρνει, τη σωστή διατροφή και τη φροντίδα φαίνεται λες και έχει τα μισά χρόνια.

Το καλοκαίρι κάναμε μαζί μια μεγάλη αλλαγή, μετακομίζοντας στη Γαλλία.
Παρά το ότι άλλαξε πάλι περιβάλλον, δεν επηρεάστηκε καθόλου. 
Νομίζω ότι το μόνο πράγμα που τον νοιάζει είναι να είμαστε μαζί. 
Το ίδιο πράγμα ισχύει και για εμένα.

Την πρώτη μέρα που τον πήρα σπίτι του είχα υποσχεθεί ότι η ζωή του από εδώ και περά θα άλλαζε ριζικά.

Και νομίζω έτσι έγινε.
 Ο Έλβις τώρα πια είναι ο μικρός King μου..!"

Κάποιες ιστορίες μοιάζουν πραγματικά με παραμύθια !
Είναι αυτές που η αγάπη αρπάζει την ευκαιρία και κάνει το θαύμα !

Γιατί είναι η αγάπη αυτή που έχει πάντα τη δύναμη να μεταμορφώσει και να ξαναχτίσει ,να επουλώσει και να δημιουργήσει !

Ο Έλβις είναι πλέον ένα πολύ ευτυχισμένο σκυλάκι  !
Είναι ένας μικρός βασιλιάς στον κόσμο των αγαπημένων του ακριβώς όπως του αξίζει.

Είναι η ζωντανή απόδειξη για το πως το ενδιαφέρον,η υπομονή ,η φροντίδα και η πραγματική αγάπη μεταμορφώνουν αληθινά.

Η υιοθεσία είναι μια μοναδική πράξη αγάπης.

Και  η αγάπη μπορεί να φτιάχνει ιστορίες που ξεπερνούν και τα πιο όμορφα παραμύθια !
Ιστορίες σαν αυτή του Έλβις και της Φανής !









Λία Αγγελοπούλου      





                                                                                                                 dog side stories